5 oktober 2011
Hoi Jane,
daar ben ik weer!
Vorige maand kon ik niet schrijven omdat er problemen waren (en nog zijn) in weblogland…….het was zeg maar: weggglogland. Ja Jane….dat zijn zaken waar wij nu “anno 2011” mee te maken hebben.
Gisteren was het 6 weken geleden dat de bloggers bij Web-log elkaar gedag zeiden en succes wenste met de verhuizing van hun blogs naar een andere server/host. Na één nachtje slapen zouden we wakker worden in een totaal nieuwe, véél betere, blogomgeving. In die nieuwe blogomgeving was het een kwestie van “even” wat aanpassingen doen en we zouden elkaar weer kunnen overspoelen met verhaaltjes en foto’s van onze geliefde hobby.
Maar, na dat nachtje slapen waren we er allemaal nog…. er was niks veranderd?! Verbazing alom…
Echter in de loop van de dag kwam er beweging in, één voor één zagen we de blogs verdwijnen. Best eng… we bleven nog reageren op de blogs die er nog waren totdat alles uit de lucht was.
We zijn nu meer dan 40 nachtjes slapen verder en we zijn nog steeds niet terug op onze oude plek! Al onze verhaaltjes, foto’s, reacties…… ze zijn momenteel allemaal onbereikbaar. Het is één grote uitzichtloze, onzekere toestand bij Web-log. We hebben geen flauw idee wanneer, hoe, waar en of Web-log terugkomt.
Jane, ook de verhaaltjes die ik voor jou schreef zijn zomaar in het eindeloze, donkere www verdwenen. Wat een verhaal hè, je zou er niks van snappen. Het is heel wat anders dan je schrijfsels kwijtraken door een postkoets die overvallen wordt, heb jij dat meegemaakt?!
Naast het kwijt zijn van de verhaaltjes werd ook het contact met vele blogsters zomaar verbroken. We waren onvindbaar voor anderen maar ook voor elkaar. Je merkt dan, terwijl de tijd maar voortgaat, dat het bloggen niet “zomaar” iets is! Je merkt dat je niet alleen de verhaaltjes en de foto’s mist….nee het zijn de mensen àchter de blogs die je mist! Je hebt in de loop der jaren een band met elkaar opgebouwd en er zijn hele leuke, gezellige maar ook dierbare contacten ontstaan.
Ook mis je de reacties als je iets wilt laten zien wat je gemaakt hebt. Natuurlijk kan ik het allemaal aan m’n buurvrouwtje laten zien……..maar die kijkt me zo gek aan als ik 181 kleine stukjes stof aan elkaar ga zetten zodat er een lapje van 15×15 cm ontstaat. Terwijl dat in weblogland applaus veroorzaakt…. en dat stimuleert, daar word je blij van!!
Een pak van m’n hart dat niet iedereen z’n blog bij Web-log had ondergebracht, hierdoor konden er nog wel bezoekjes worden afgelegd. Gelukkig hebben de meesten inmiddels een nieuw bloghuisje gevonden zodat we weer bij elkaar op de koffie kunnen gaan. Het is allemaal nog wel even wennen en zoeken maar doordat de bewoners van weblogland de weg wijzen kunnen we elkaar weer vinden.
Jane, natuurlijk heb ik me ondertussen ook nog vermaakt! Onder andere met het maken van een aantal blokjes van je mooie quilt. Vorige keer vertelde ik je dat ik me hoofdzakelijk zou gaan bezighouden met de Nearly Insane, maar je moet me maar met een korreltje zout nemen hoor. Ik roep wel eens vaker iets………
Nee ik kon het niet laten om toch met jouw quilt bezig te zijn. Even onder ons…..heb wel de wat makkelijke blokjes uitgezocht om te maken…..
Dankzij het starten van een nieuw blog kan ik ze zo showen . Daarna ga ik eens een wandelingetje door weblogland doen op zoek naar de andere deelneemsters van de virtuele DJ-bee, eens kijken of die thuis zijn!
Dag Jane, tot de volgende maand.
Joyce
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Afgelopen tijd zijn er 16 blokjes gemaakt
en één punt ;o)
Het overzichtje, op ouderwets ruitjespapier i.p.v. het prikbord wat nog altijd door de NI in beslag genomen wordt.
Ben een beetje van “m’n systeem” afgeweken……nu lijkt het wel een ponskaart. :o)
Quiltgroetjes van Joyce :o)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het is nog even wachten totdat ik m’n oude verhaaltjes op dit blog bij kan voegen….
Dit quiltje had ik in eerste instantie heel anders bedacht. Licht en donker om en om maar toen ik de stofjes klaar had gelegd werd er besloten om de kleurtjes aflopend (of oplopend…;o) ) aan elkaar te zetten. Vooral van een afstandje geeft dit een leuk effect.
Neee, ik heb NI zitten slapen… ik heb er NI een randje verkeerd aangezet. Toen het quiltje klaar was heb ik voor de zekerheid nóg een keertje naar het origineel gekeken en het klopt echt. Zou Salinda (die deze quilt in 1870 maakte) gewoon lekker haar gedachten hebben laten gaan toen ze hiermee bezig was. Dat begrijp ik zó goed. Regelmatig kom ik tot de ontdekking dat ik heb zitten suffen…..
Een uitdaging………!!
Linksboven quiltje 8 met 152 stukjes, rechtsboven quiltje 18 met 229 stukjes en dan het kersverse quiltje 75 met 181 stukjes stof. Totaal 562 stukjes…… wat klinkt dat imposant hè!! :o))
